MeyTech Software Company | Java Institute |Entrepreneurs

Yureni: මේ තමයි “Orion City” එකට මගේ පළවෙනි visit එක, “Orion City” එකට. “Orion City” කියන්නේ ලංකාවේ “Silicon Valley” කිව්වොත් නිවැරදි. ඒ කියන්නේ මෙහේ තියෙනවා Internationally Branded companies 35 කට වැඩි ප්‍රමාණයක් සහ මේ “Orion City” එක අක්කර 16 ක භූමි ප්‍රමාණයක් එහෙම නැත්නම් වර්ග අඩි වලින් ගත්තොත් වර්ග අඩි මිලියනයක ප්‍රදේශයක තමයි මේ “Orion City” එක තියෙන්නේ. world class Software Engineering Companies එහෙමත් නැත්නම් top level Software Engineering Companies තියෙන්නේ මේ “Orion City” එකේ. මේ “Orion City” එකේ space 1 ක්, ඉතින් ලොකු company එකකට මේකේ space එකක් ගන්නවා කියන එක it’s a dream come true. ඒක සුළු පටු දෙයක් නෙවේ, ඒක සිහිනයක් සැබෑ වීමක්. ඉතින් අද මේ space එකේ, මේ “Orion City” එකේ Software Engineering world එක ජයගත්ත අති දැවැන්ත පුද්ගලයින් දෙදෙනෙක් කොහොමද මේ සිහිනය සැබෑ කරගත්තේ කියන දේ, කතා කරන්න තමයි මේ සූදානම් වෙන්නේ..

Maytech Technologies හි හිමිකාරයින්, තරුණ අයිතිකාරයින් දෙදෙනෙක් තමයි අද කතාබහට එකතු වෙන්නේ. දිල්ශාන් සහ හෂාන්, දෙන්නා පොඩි කාලේ ඉඳලා යාළුවෝ ද?

Dilshan: අපි යුරේනි මෙහෙමයි, ඇත්තටම පොඩි කාලේ ඉඳන්ම යාළුවොත් නෙමෙයි. 2010 දී “Java Institute” එකේදී තමයි පලවෙනි වතාවට අපි මුණගැහෙන්නේ. එතනින් පටන් ගත්ත ආරම්භය තමයි අපි වෙන වෙන තැන්වලට ගිහිල්ලා ආයේ 2015 දී හම්බවෙන්නේ.

Yureni: දෛවෝපගත සිදුවීම් කියන්නේ ඒවා, ඒ වෙලේ හිතුවද අවුරුදු 5 ක් ඇතුළත මේ ලංකාවේ “Silicon Valley” එකේ company එකක අයිතිකාරයෝ දෙන්නෙක් වෙයි කියලා?

Dilshan: අපිට පටන් ගද්දී target එකක් තිබ්බා අපි මෙතෙන්ට යනවයි කියන එක ගැන, මොකද එතනදී අපේ campus යන ළමයින්ගේ තිබ්බ ප්‍රශ්නයක් තමයි ඒ ළමයි හරි කැමති මේ වගේ තැනක ජොබ් එකක් කරන්න. 2011, 2012 වගේ කාලෙදී ලොකු institute ප්‍රමාණයක් ලංකාවේ තිබ්බෙත් නැහැ. Software Engineering field එක ලොකුවට තිබ්බෙත් නෑ. ඒ කාලේ “Java Institute” එකෙන් තමයි අපිව promote කරේ, අපිට මේ මේවා කරන්න කියලා. ඒ කාලෙදී අපේ වයසේ ළමයි හිතන් හිටියේ ලොකු තැනක IT ජොබ් එකක් කරන්න: company එකක අයිතිකාරයා වෙන්න නෙමේ. මම first time entrepreneur කියන නම ඇහුවේත් Dr. Ishantha Siribaddana ගෙන්, ඒ කියන්නේ “Java Institute” නිර්මාතෘ ගෙන්. එතනින් තමයි අපි ඒ වැඩේ පටන් ගත්තේ. ඉතින් එතනින් අපේ ඔළුවට දාපු දේ තමයි “ඇයි ඕගොල්ලෝ ජොබ් එකක් කරන්නේ, ඇයි ඕගොල්ලොන් බැරි තව කෙනෙක්ට ජොබ් එකක් දෙන්න”. මේ විදිහට තමයි අපේ වැඩේ පටන් ගත්තේ.

Yureni: ෂා, ලස්සන කතාවක් . අපි හැමෝටම තියෙනවා life එකේ purpose එකක්.. මන් හිතන්නේ ජොබ් එකක් දෙනවා කියලා කියන්නේ සමාජ කාර්යයක්, අපි රස්සාවක් දෙනවා කියන්නේ මුළු පවුලක් පෝෂණය කරනවා එක. මං හිතන්නේ එතනින් තමයි සාර්ථකත්වය කියන එක එන්නේ?

Dilshan: මොකද අපි නැති කාලෙක අපේ නම රැදෙන්න නම්, අපි යම් කිසි දෙයක් ඉතුරු කරලා යන්න ඕනේ ලෝකෙට.

Yureni: මට දැන් ඉවසිල්ලක් නෑ කතාව අහන්න. පොඩ්ඩක් ඔහොම්ම ඉන්න, මොකද දැන් හෂාන් පොඩ්ඩක් silent වෙලා හිටියා වැඩී, ඒක නිසා මං දැන් හෂාන්ගේ පැත්තට යොමු වෙනවා. හෂාන්, හැමතිස්සෙම නිවිලද ඉන්නේ දිල්ශාන්? හෂාන්ගෙන් මං කෙලින්ම දකින දේ මුලින්ම අහලා ඉන්නවා. හෂාන්ගේ දැන් හොඳ ඇඟක් තියෙනවා. Gym යනවා නේද..හරිනේ? හරි gym යන්නේ උදේ ද, හවස ද?

Hashan: හරි. රෑ 8 ඉඳලා 11 වෙනකන්. ඒ කියන්නේ දවල් වරුවේ වැඩ කරලා ඒකේ ආතතිය stress එක release කරගන්න gym එකට යන්නේ.

Yureni: හෂාන් Maytech Technologies හි ඔයාගේ කාර්යය භාරය මට කියන්න.

Hashan: මං ගත්තෝත් ගොඩක් වෙලාවට දිල්ශාන් කරන දේ opposite side එක කරන්නේ. ඒ කියන්නේ ගොඩක් වෙලාවට මම ඉන්නේ technologies එක්ක. ඊට පස්සේ ගොඩක් වෙලාවට ඉන්නේ laptop එක ඉස්සරහා, technology පැත්තෙන් අළුත් දේවල් හොයනවා. ඒවා තමා ගොඩක් වෙලාවට අපි implement කරන්නේ. company එක පැත්තෙන් ගත්තොත්, එහෙම තමයි මගේ life එක යන්නේ.‍

Yureni: හරි. එතකොට දිල්ශාන්ගේ කාර්යය භාරය වෙන්නේ මොකක් ද?

Hashan: දිල්ශාන් ගොඩක් වෙලාවට අනිත් side එකේ ඉන්නේ. marketing පැත්ත, management පැත්ත ඔක්කොම දිල්ශාන්ගේ අතේ තමයි තියෙන්නේ.

Yureni: අපි එහෙනම් ඕගොල්ලන්ගේ ආරම්භයේ ඉඳලම පටන් ගමු නේද‍? පටන් ගමු.

Hashan: ඇත්තටම මාර සතුටුයි මෙතන්ට ආපු එක ගැන. අපි ලොකු journey එකක් ආවා අවුරුදු 3 කදී, ඒ කියන්නේ අවුරුදු 3 ක් ඇතුළත දී අපිට එන්න පුළුවන් උපරිමයටම, අපි හිටපු තැනයි මෙතනයි බලද්දී ලොකු boost එකක් එක්ක ලොකු journey එකක් ආවා.

Yureni: දිල්ශාන් කිවුවා 2011 දී Java Institute එකේදී තමයි දෙන්නා හම්බවුනේ කියලා. Java Institute එක තමයි මේකේ අඩිතාලම විදිහට ඕගොල්ලෝ දකින්නේ, ඇත්තමට ඔය දෙන්නගෙ හමුවීම සිදුවෙන්නේ එතනදී. එතකොට Maytech technologies ඒ කාලේ මෙහෙම එකක් තිබුනේ නෑනේ, අපි කියමු software engineering company එකක් දාන්න ඔයගොල්ලන්ට idea එකක් ආවේ කොහොමද කියලා, 2011ම ඔයගොල්ලන්ට ඒ idea එක ආවද? කොහොමද ඒක වුනේ?

Dilshan: අපිට ව්‍යාපාරයක් පටන් ගන්න idea එකක් තිබ්බා පොඩිකාලේ ඉඳන්. නමුත් අර මොන පැත්තටද යන්නේ කියන එකේ එහෙම idea එකක් තිබ්බේ නෑ. අනික technology කරන්න ආසාවක් තිබ්බට ඒකෙන් ව්‍යාපාරයක් හදන්න පුළුවන් කියන එකේ ඔළුවේ ලොකු idea එකක් තිබ්බේ නෑ. අපි A/L කරලා ඉවර වෙලා, ඇත්තටම 2nd Shy A/L කරලා ඉවර වෙලා තමයි අපි Java Institute එකට ඇතුල් වෙන්නේ. එතනදී අපිට Dr. Ishantha Siribaddana, එතුමා අපිට guidance දෙනවා ඕගොල්ලෝ හැමවෙලාවෙම ඒ කියන්නේ ඔයගොල්ලන්ගේ target එකට යන්න ජොබ් එකක් කරලා ලේසි නෑ. ඇත්තම කතාව අපේ target වලට යන්න ජොබ් එකක් කරලා ලේසී නෑ.

එයාගේ ඒ idea එක මත අපිව හැම වෙලාවෙම push කලේ ව්‍යාපාරයකට යන්න. ඒකත් techno field එකේ. Technology based ව්‍යාපාරයකට යන්න කියන එක තමයි එයාගෙන් හැමවෙලාවෙම අපිට guidance හම්බුනේ. එතකොට ඒක base කරන් තමයි අපිට මේ අඩිතාලම දැම්මේ. එතකොට Java Institute එකේදී ඒකට ඕන සියලුම background එක ඒගොල්ලෝ අපිට build කරලා දුන්නා. ඒ කියන්නේ කොහොමද Customer කෙනෙක්ට මුලින්ම face කරන්නේ, එතකොට අපිට මුලින්ම team එකක් හදාගන්නේ, මොකද අපිට company එකක් කියන්නේ team එකක්, අදටත් අපේ company එක ඇතුලේ team එකක් විදිහට work කරන්නේ. මෙයා CEO මම COO වත් වුනා කියලා කවදාවත් අපි වෙනම රූම් එකක table එකක අපි ඉන්නෑ. අපි ඉන්නේ එකම floor එකේ. මොකද අපේ විසි ගානක් work කරනවා, ඒ විසි ගානම ඉන්න floor එකේ තමයි අපි හැම වෙලාවෙම ඉන්නේ. මොකද ඒගොල්ලොත් අපි අතර distance එකක් නෑ. එතකොට තමයි අපි කතා කරන එක ඒගොල්ලන්ගේ හදවතට දැනෙන්නේ. අන්න ඒ විදිහට තමයි අපි team එකක් manage කරන්නේ. ඉතින් ඕවා ඔක්කොම අපිට උගන්නලා තිබ්බේ Java Institute එකෙන්. ඒ පන්නරය තමයි අපිට මේ තැනට එන්න ලොකු සාධකයක් වුනේ.

Yureni: අර කියනවා වගේ දැන් නූතන ලෝකේ ව්‍යාපාරවල් වල සාර්ථකත්වය තියෙන්නේ අර ඉස්සර ස්වාමියා - සේවකයා කියන rule එකනේ තිබ්බේ, දැන් එහෙම නෑ Right. දිල්ශාන්ගේ විස්තරත් ඇහුවා. හෂාන් ඔයාට මොනවද කියන්න තියෙන්නේ?

Hashan: මම ඉස්කෝලේ කාලේ ඉදන් මුකුත් IT, database, technology side එකත් එක්ක කිසිම දෙයක් කරලා තිබ්බේ නෑ. ඒ කියන්නේ A/L වෙනකන් කිසිම දෙයක් ඒ සම්බන්ධව, අඩු ගානේ මට game එකක් install කරන්නෙත් යාළුවෙක් ඇවිල්ලා. මම software field එකට එන්න හිටපු නැති කෙනෙක්. ඒ කියන්නේ ස්කෝලේ යන කාලේවත් interest එකක් තිබ්බේ නෑ. මම maths කරේ A/L වලදි. ඊට පස්සේ institute එකට ආවට පස්සේ තමයි පෙන්නේ මේක පොඩි chill එකක් තියෙනවා කියන්නේ, මේකේ problems එනවා ඊටපස්සේ ඒවට අපි solutions දෙනවා ඒවත් එක්ක ඒක නිකං ඇඟේ කෑල්ලක් වගේ වෙනවා. කොහොමද problem එකක් දකින්නේ, ඒ problem එක solve කරන්නේ කොහොමද, ඒකට practically approach කරන්නේ කොහොමද, අපි ගොඩක් කරේ real client ලට actual solution දීපු එක.

Yureni: ඒ කියන්නේ training period එකේ ඔයගොල්ලෝ ඒවා කරා?

Hashan: ඔව්. training period එකේ. ඒකෙන් තමයි ගොඩක්ම මේ field එකට interest එකක් ආවේ. එහෙම තමයි මේ වැඩේ පටන් ගත්තේ.

Yureni: ඔයත් මේගොල්ලොන්ගේ batch එකේම ද?

Dilshan: batch දෙකක පරතරයක් තියෙනවා අපි දෙන්නා අතර, මෙයා senior. මම එනකොට මෙයා මගේ part එක කරලා ඉවරයි. එතකොට අපි junior. එතකොට මගේ පැත්තට එද්දි ඒ අර එහෙදී හැදුව group concept එක. කලින් කිව්වා වගේ company එකක් කියන්නේ team එකක්නේ. එතකොට group එකේ leader හිටියේ මං, ඒ knowledge එකෙන් තමයි මං අද මේ company එකේ management සම්පූර්ණයෙන් කරන්නේ. ඒ කියන්නේ human resources manage කරන්නේ කොහොමද, train කරන්නේ කොහොමද, ඒ ගොල්ලොන්ගේ heart එකට කතා කරන්නේ කොහෙමද, ඒගොල්ලන්ව replace කරන්නේ කොහොමද, වගේ ගොඩක් දේවල් අපි ඉගෙන ගත්තා, plus දැන් තියෙන experience එක ඉතින් ඒක තමයි අපිට අඩිතාලමක් වුනේ company එකක් දාන්න.

Yureni: දැන් හෂාන් කිව්වා 2011, A/L ඉවර වෙච්ච ගමන් තමයි මේ software engineering වලට ඔබ යොමු වෙන්නේ. හරි පොඩි වයසක්. මං දැන් 2011 ඉඳලා 2020 ට ගණන් හදලා බලනකොට හිතුනේ.. ලංකාවේ software engineering company එකක් දාපු ළාබාලතම 2 ඕගොල්ලෝද?

companies දාපු අය ඉන්නවා, ළාබාල. නමුත් මේ, ටික කාලෙකින් Orion City වගේ place එකකට මං දන්න තරමින් ඇවිල්ලා නැහැ, සාමාන්‍යයෙන් ළාබාල අය. එතන තියෙන්නේ ගොඩක් Multinational Companies නේ. අපි ඒ level එකට ඒක build කරන් ආවා. දැන් අපේ පළවැනි Branch තියෙනවා, Australian market එකේ, second market එක Japan වල open කරන්න already කතා කරගෙන යනවා.

Yureni: Maytech Technologies හි, ඉතිහාසය මොන වගේද?

Dilshan: ඔව්. මේකේ ඉතිහාසය ගත්තොත් මේකට එන්න කලින් අපි වෙන company එකක් කළා. අර Java Institute එකේ තිබ්බ group එක මම කම්පැනියක් විදිහට convert කරනවා, 11 දෙනෙක් එක්ක. ඒ කම්පැනි එක කැඩි කැඩි ඇවිල්ලා ඒක තමයි මේ විදිහට build වුනේ. ඒකේ ඉතිහාසය කිව්වොත් එහෙම මට වැඩිය Hashan senior. එතකොට හෂාන් මට වඩා step එකක් ඉස්සරහට ගිහිල්ලා ජාවා වලදී. මං හරි කැමතියි customersලා එක්ක වැඩ කරන්න, මිනිස්සුත් එක්ක කතා කරන්න, මිනිස්සුන්ගේ ප්‍රශ්න අහන්න, ඒවට solutions දෙන්න වගේ වැඩ වලට. ඒකෙදී අර ඒ පන්නරය නිසා මං ඒ පැත්තට යොමු වුනා.

ඒකෙදී මම ඒ group එක, ඒ කියන්නේ Eagle Eye කියලා ඒ දවස් වල group එක name කරන් හිටියේ. අපේ group එක, බැජ් එකේ first වුනා. 2011 දී Java World Congress එකක් තිබ්බා. එකට අපේ team එක present කරා. ඒකට ගොඩක් කට්ටිය ආවා. මං හිතන්නේ software 200 කට එහා present කරා එතනදී. ඊටපස්සේ foreign countries වලින් ගොඩක් ආවා. මට එච්චරම මතකයක් නෑ රටවල් ප්‍රමාණය. අපේ softwares බැලුවා, අපිට medals හම්බුනා. ඉතින් ඒකෙන් තමයි අර ආසාවක් ඇති වුනේ ඊළඟ step එකට අපිට යන්න පුළුවන් කියලා. ඒකේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහට ඒ කම්පැනි එක අර යාළුවෝ ටිකත් එක්කම සාමාන්‍ය ව්‍යාපාරයක් විදිහට පටන් ගන්නවා. ඒකේ දිගුකාලීන ප්‍රතිපලයක් විදියට තමයි Maytech කියන එක අපි 2017 දී අපි පටන් ගත්තේ. 2017 අගෝස්තු 25 තමයි Maytech කියන company එක ලංකාවේ පටන් ගන්නේ. Maytech එකේ කලින් Softwares ඔක්කොම develop කරන්න දීලා තිබ්බේ ඉන්දියාවට, බංගලාදේශේට, යුක්‍රේන් වලට වගේ රටවල් වලට. එතනදී ඒ ආපු delivery එකත් එක්ක අපිට match කරන්න ඕනේ. ඊටපස්සේ අපි Australian company එකකට සිස්ටම් එකක් build කරනවා ඕක deliver කරනවා ඒගොල්ලෝ request කරන time එකට. හිතපු නැති විදිහට එතනදී තිබ්බා එක time deadline එකක් 3 months ව‌ගේ. එකේ තිබ්බා අපිට ලොකු challenges, ඒ කියන්නේ ERP එකක් එක්ක financial system එකක් build කරන්න තිබ්බා. ඒකත් එක්ක හදපු middleware එක අපි බිල්ඩ් කරේ. ඒක එයාලට හිතාගන්න බැරිවෙන්න deadline එකට කලින් deliver කරා, best quality එකට. ඒ කියන්නේ customer අපෙන් 100 ක් ඉල්ලලා අපි 110 ක් delivery කරලා තියෙනවා.

අපි ඒ වෙද්දී team එකක් build කරා. ලංකාවේ අපිට තිබ්බ ලොකු ප්‍රශ්නයක් තමයි 2014 වෙද්දි developers ලා නෑ. අපිට train කරන්න වුනා අර world market එකට match කරන්න පුළුවන්, outcome එකක් දෙන්න පුළුවන් skill සෙට් එකක් අපි develop කරා, ඇතුළේ. ඒක තමයි 2016, 17 ඇතුළේ ට්‍රැක් එක අපේ. එතනදී develop කරපු team එක තමයි අපි අර ටිකට release කරේ.

Yureni: 2017 Maytech Technologies පටන් ගත්තා. 2020 වෙද්දී ඔයගොල්ලෝ විශාල ජයග්‍රහණයක් ලබලා තියෙනවා. නමුත් ‌මේ ජයග්‍රහණ පිටුපස අභියෝග අනිවාර්යයෙන් තියෙනවා. අභියෝග තියෙන තරමට තමයි ජයග්‍රහණ. වැටීම් තියෙන තරමටම තමයි නැගිටීම් තියෙන්නේ. ඉතින් අපි කතා කරමු, මොනවගේ අභියෝග වලටද මුහුණ දුන්නේ, මොනවගේ කටුක අත්දැකීම් අවස්ථා තිබුනද මේ ගමනේ?

Hashan: ඔව්, අර project එක success වෙලා. ඊටපස්සේ අපිට project රැල්ලක් ආවා. project රැල්ලක් එන්නේ, එකේ success ratio එක වැඩි හින්දා. Australia වල customers වැඩි වෙලා projects වැඩි වෙලා පිටට ගිය ඔක්කොම Projects අපිට යොමු කලා‍. ඒ වෙද්දි අපේ team එකේ හිටියේ හත්දෙනයි. හත් දෙනෙක්ගෙන් මේක deliver කරන එක ලොකු challenge එකක් වුනා. ඒ වගේම developers ලා train කරන එක, ඊටපස්සේ ඒ training එකත් එක්ක කොහොමද අපි දැන් තියෙන market එකේ software වල standards maintain කරන්නේ. ඒ train කරපු team එක තියාගෙන ඒ projects ටික deliver කරන එක තමයි අපේ ලොකුම challenge එකක් වුනේ ඒ කාලේ. ‌මොකද projects එනවා අපි ඒවා deliver කරන්න ඕනේ. deliver කරද්දි team එකක් තියාගන්න ඕනේ. ඕක තමයි ලොකුම challenge එක වුනේ. train වේච්ච team members ලා තියාගන්න ඕනේ, තව අළුතින් එන අය කොහොමද ඉක්මනට train කරන්නේ, ඒ training sessions කොහොමද අපි coordinate කරන්නේ, ඒ වගේ මොනාද අපි train කරන්නේ වගේ අපි හිතුවේ නැති විදිහට ලොකු scope එකක් අපිට cover කරන්න වුනා.

Yureni: ඒ කියන්නේ ඔය දෙන්නා නිදාගත්තෙම නැද්ද ඒ දවස් වල?

Dilshan: නැතිතරම්. නිදාගත්තා කියන්නේ අපි සමහර දවස් වල හෂාන්ලගේ ගෙදර ගිහිල්ලා දවස් තුන හතර ගෙදර නැවතිලා වැඩ කරනවා. ඒගොල්ලෝ technical දේවල් බලද්දි මම බලන්න ඕනේ කොහොමද employee කෙනෙක්ව තියාගන්නේ, මොනාද ඒවට හදන්න ඕනේ modules, training කරන්න මොනවද ලේසි process, අපි කොහොමද ඒගොල්ලන්ව training කරන්නේ, මොකද අපි දෙන්නම ඇවිල්ලා tech background එකක් තියෙන කට්ටිය. මට management background එකක් තිබ්බේ නැහැ කලින්. එතකොට අපි ඒ ඔක්කොම self study කරලා ඒවට අළුතින් SOPs develop කරලා ඒ විදිහට තමයි මේක මේ තත්ත්වෙට ගෙනාවේ. මොකද අපිට QA කෙනෙක්වත් ඒ දවස් වල හිටියේ නෑ. එතකොට කොහොමද අපි QA process එකක් හදන්නේ, QA automation කොහොමද..

Yureni: ඒවා ඔක්කොම තනියෙන්…

Dilshan: ඔව් අපි දෙන්නා තනියෙන්. අපි දෙන්නා discuss කරලා, කොහොමද අපිට match වෙන විදිහට software customer ඉල්ලන standards වලට match වෙන විදිහට අපි කොහොමද හදාගන්නේ කියලා අපි දෙන්නා එකතු වෙලා තමයි ගොඩක්ම SOPs හදාගත්තේ. එතකොට කොහොමද market එකේ salary range එකත් තියෙනවා. එතකොට ඊටා වඩා අඩු salary range එකකට කට්ටිය අරගෙන කොහොමද අපි train කරන්නේ එතකොට ඒ train වෙන අය train වුනාට පස්සේ නොයා ඉන්න හේතු මොනාද. අනික train කරන එකත්. ඒක ඉක්මනට train කරන්න, මොකද demand එකට supply කරන්න. demand එකට supply එක දෙන්න ඕනේ. මොකද අපේ පොඩි අඩුපාඩුවක් ඇති customer නැති වෙන්න. ඒ වෙද්දි අනික company එක අනිත් companies එක්ක compete කරද්දි අපි පොඩි company එකක්. එතකොට කොහොමද අපි staff එක තියාගන්නේ. ගොඩක් කට්ටිය හදන්නේ මෙතනින් දේවල් technologies හරි අපේ experience එක අරගෙන තව company එකකට කොහොමද යන්නේ කියන එක. ඒවා කොහොමද අපි නවත්ත ගත්තේ. අපි කවදාක්වත් team member කෙනෙක්ට කිව්වේ නැහැ ඔයා employee කෙනෙක් ඔයා ඔයාගේ ගමන යන්න අපි අපේ ගමන යනවා කියල, අපි හැමදාම කලේ ඒගොල්ලොන්ගේ personal goal එකඅරගෙන ඒක කම්පැනි goal එකත් එක්කලා එක්කරලා ඒක parallelly එකට ආවේ.

Yureni: ඔයගොල්ලන්ගේ field එකට එන ප්‍රශ්නයක් තමයි හැමෝටම ඕන ජොබ් එකක් කරන්න කියන එක. වෙන ලොකු කම්පැනි එකක ජොබ් කරන්න තමයි ඒගොල්ලන්ගේ තියෙන ලොකුම ආසාව සහ අරමුණ. නමුත් technopreneur කෙනෙක් වෙනවා කියන එක ලේසියෙන් කාටවත් නෑ. ඔයගොල්ලෝ job 1ක් කරන්න dream එකක් තිබ්බ මිනිස්සු technopreneursලා කරා Company එකට ගෙනල්ලා තියාගෙන.

Dilshan: employee ලගෙත් levels තියෙනවා. ඒ කියන්නේ entrepreneur level employees ලා ගානට තමයි මේ ගොල්ලන්ව train කරේ. එතකොට ඒ ගොල්ලෝ තමයි ඉස්සරහට යන්නේ. අපි නැති දවසක හරි company 1 භාර ගන්න පුළුවන් level එකකට ඒගොල්ලෝ අපි develop කරලා තියෙනවා.

Yureni: දැන් අපේ හුඟක් කට්ටිය හිතනවා හරි දැන් අපි technopreneurs ලා අපි හැමදේම කලා හැබැයි ලංකාවේ opportunities නෑ පිටරටින් තමයි (ඩොලර්ස් වලින්) ආදායම් උපයන්න පුළුවන්, පිටරට තමයි opportunities ගොඩක් තියෙන්නේ, එහෙම කියලා ගොඩක් කට්ටිය පිටරට market එකට යනවා.

Dilshan: අපි ඒක වැරදි කියන්නෑ 100%ක්ම පිටරට market එකක් තියෙනවා. හේතුව ඒගොල්ලෝ Systematic වෙලා තියෙන්නේ ලංකාවේ Systematic වෙලා නෑ. ඒකයි ඔය ඔතන ලොකු ප්‍රශ්නයක් තියෙන්නේ. හැබැයි ලංකාව තියෙන්නේ නොඉඳුල් market එකක්. ලංකාවේ මිනිසුන්ගේ ඔළු වෙනස් කරන්න පුළුවන් නම් ලංකාවේ තමයි software නැති market එකක් තියෙන්නේ. ඒ කියන්නේ ලොකු market එකක් තියෙනවා ලංකාව ඇතුළේ ගොඩක් අයට software නෑ. හැම shop එකකම System එකක් නෑ. ඒවා එකිනෙක link වෙලා නෑ. cloud system හරියට වැඩ කරන්නේ නෑ. ගොඩාක් enterprise level company වල විතරයි ඕවා තියෙන්නේ. දැන් අපි deal කරන්නේ ගොඩක් වෙලාවට enterprise level companies එක්ක. ඒගොල්ලෝ ගාව විතරයි ඕවා තියෙන්නේ. එතනින් පල්ලෙහට නෑ. ඒ කියන්නේ එතනින් පල්ලෙහට ලොකු opportunity එකක් තියෙනවා ලංකාව ඇතුළේ. කවුරුත් ඕකට touch කරන්නෑ, මං කියන්නේ ඒකයි. ඒකට අපි touch කරන්න ඕන.

මම හිතන්නේ ලංකාවේ කොයි industry එකක් ගත්තත් හරි low market එකක් තියෙන්නේ. මිනිසුන්ට opportunities කියන දේ, විශේෂයෙන්ම දැන් මේ covid කාලේ මිනිස්සුන්ට job opportunities කියන දේවල් සෑහෙන create වුණා. ඒ කියන්නේ හිතන්නැති පැති වලින් හිතලා. software engineering කියන එකෙත් අපි හිතුවොත් opportunities තියෙනවා ඒකට ලංකාවෙන් පිට ගිහිල්ලා නෙමෙයි, ලංකාවේ ඇතුලේ ඉදලත් ඩොලර්ස් වලින් හම්බ කරන්න පුළුවන්. දැන් ගොඩක් ඒ field එක build වෙවී එනවා මොකද upwork, fiverr වගේ sites වලින්. ගොඩක් දැන් ඉන්න developers ලා freelancing කරලා ලංකාවට projects ගන්නවා. කලින් ඕක තිබ්බේ නැහැ, දැන් ටික ටික step by step ලංකාවෙත් හැදීගෙන එනවා.

Yureni: දැන් ඔය දෙන්නා මේක බලාගෙන ඉන්න තව කට්ටියට මෙතනට එන්න ලොකුම inspiration එකක්. තව ඉස්සරහට කට්ටිය උත්සහ කරයි ලංකාවේ මේ තැනට එන්න අඩුම වයසකින්. ඔයගොල්ලන්ගේ record එකත් break කරයි. under 30 නෙවෙයි under 20 වෙයිද දන්නෑ. අපි දැන් Maytech Technologies 2017 ආරම්භ වුනාට පස්සේ මේ කාලය තුල ඔයගොල්ලෝ මුහුණ පෑව අභියෝග හෂාන් එකක් කතා කලා. දැන් Maytech Technologies නිර්මාණය වෙන්න කලින් ඒ කියන්නේ ඔයගොල්ලෝ එතනට එන ගමන දක්වා මොනවාහරි මුහුණපෑව අභියෝග මොනවද , ඔයාලා ඊට කලින් companies පටන් ගත්තද ඒවා වැහුවද ඒ ගැන ටිකක් කියමුද?

Dilshan: ඒකෙදි කතා කලොත්, මං කලින් කිව්ව විදිහට group එකත් එක්ක පටන් ගත්තනේ company එකක්. මට මතකයි නුගේගොඩ පූර්වාරාමේ උඩ තට්ටුවක office එක ගත්තේ. එතන කට්ටිය set වෙලා customersලා හොයාගෙන customersලට software develop කරලා දුන්නා ආසාවට, කික් එකට. ඔහොම වෙලා අපි projects ගත්තා. එක දවසක් මං උදේ office එකට යනකොට එක්කෙනයි ඉන්නේ. අනිත් ඔක්කොම අයින් වෙලා ගිහිල්ලා. මම දන්නෙත් නෑ. ඒක තමයි මං face කරපු ලොකුම problem එක. එතකොට අර යාළුවා development වලට ඉන්නවා මම marketing and management වලට ඉන්නවා. දැන් මං කල්පනා කරනවා අපි ගත්ත projects කොහොමද deliver කරන්නේ කියලා. එදා හිතාගත්තා කොහොමහරි මේක කරනවා කියලා. එදා මම ඒ යාළුවා එක්ක කතා කරලා ගත්ත ගැම්ම ලොකු පන්නරයකට ආවා. එයා දැන් අපිත් එක්ක නැහැ. කොහොමහරි පත්තරේ advertisement එකක් දාලා එක developer කෙනෙක්ව ගත්තා. ඇත්තටම කියනවානම් degree එකේ payment එකට භාගයක් ගෙවලා ගෙදරට නොකියා ඉතුරු භාගේ අරගෙන තමයි මන් salary ගෙවන්න සහ ඉතුරු වැඩවලට සල්ලි ගත්තේ. ඊට පස්සේ මේ සල්ලි ආවට පස්සේ තමයි degree එකේ payment එක කරේ. ඉතින් අර ඒ විදිහට අරගෙන one by one by employees ලා අරගත්තා. ඊට පස්සේ අපිට Odex ඒ කාලේ Odex කියලා site එකක් තිබ්බා. ඒක තමා දැන් Upwork කියලා freelancing වෙන්නේ. මං ඔය site එකේ අපේ කට්ටියගේ knowledge දාලා මම එක එක්කෙනාගේ profile හදලා මම maintain කලා. පස් දෙනෙක්ගේ profile මන් තනියෙන් maintain කරලා මම ඒ අයට වැඩ ගත්තා. එතකොට skype තමයි, ඒ දවස් වල වැඩිය video call ගන්නේ නෑ. ඔක්කොම chats වලින් යන්නේ. ඉතින් මම face කරන්නේ ඕනේ නැහැනේ. ඉතින් එහෙම වැඩ ගත්තා. ඔක්කොම අරගෙන අරගෙන කොහොමහරි build කරා ඒ company එක. අන්තිමට මට offer එකක් හම්බුනා ඒ company එක japan company එකක් එක්ක merge කරන්න ඒ කාලේ හැටියට. ඉතින් එදා අපිට knowledge එක මදි ඇත්තම කියනවානම්. මං අපේ company එක දුන්නා japan company යට.

Yureni: දැනුම මදිකම නිසා සහ තරුණ පොඩි වයස නිසා ඔයගොල්ලො දුක් මහන්සියෙන් හදපු company එක Japan වලට විකුණුවා.

Dilshan: ඇත්තම කියනවා නම් අපි හදපු කම්පැනි එක ජපානෙට විකුණුවා, විකුණලා අපි ඒකේ employees ලා වුනා. ඒක තමා වුනේ.. හැබැයි නතර වුනේ නෑ. අපි ආයෙත් Company එකක් පටන් ගත්තා අළුතෙන්. ඒවගේම අර ජපන් company එක අදටත් මේ ලංකාවේ business field එකේ සිටිනවා.

Yureni: දැන් Directors ලා දෙන්නෙක් ඉන්නවානේ. එතකොට තීරණ ගන්නකොට ඔය දෙන්නගේ අමනාපකම් එහෙම වෙනවද?

Dilshan: ගොඩක් දුරට directors ලා දෙන්නෙක් නෙවෙයි directors ලා තුන් දෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ අපේ එක director කෙනෙක් ඉන්නවා Australia වල, එතකොට ලංකාවේ සම්පූර්ණ operation development maintain කරන්නේ අපි දෙන්නා. අනික අපි ඉන්නේ අංශ තුනක මං ලංකාවේ management පැත්ත බලනවා හෂාන් ලංකාවේ technology පැත්ත බලාගන්නවා, එතකොට Australia වලින් management පැත්තේ අලුත් knowledge එක ට්‍රාන්සර් වෙනවා. එතකොට අපි තුන්දෙනාගෙන් එන්නේ ideas තුනක්, ideas තුන එක පාත් එකකට ගන්නවා. ප්‍රශ්න එනවා. ප්‍රශ්න නැති තැනක් නෑනේ. අපි තුන්දෙනා අර මේකේ කණු තුන වගේ තමා company එක අල්ලන් ඉන්නේ. ප්‍රශ්න එනවා අපි ඒවා හොඳම විදිහට කතා කරලා විසඳගෙන ඉස්සරහට යනවා.

Yureni: මම මේ නිකන් අහන්නේ, program එකට අදාල දෙයක් නොවයි. කවදාවත් ඩිල්ෂාන් තරහා වෙලා නැද්ද?

Hashan: තරහා වෙලා තියෙනවා. අපි බැනගෙන තියෙනවා. එත් ඩිල්ෂාන් තමා Cool Guy.

Dilshan: තව කෙනෙක්ට තරහා ගිය වෙලාවට ඒ කෙනාත් එක්ක බැනගෙන වැඩක් නෑනේ. ඒකෙනාට ඒ time එක දෙන්න ඕනේ එයාට cooldown වෙන්න. අපි Step එකක් back කරලා ආයි ඒකට හොඳ Solution එකක් එක්ක නැවත ආයේ කතා කරනවා.

Yureni: දැන් දෙන්නා වැඩිම තරහවෙලා කතා නොකර ඉදලා තියෙන දවස් කොච්චරද?

නෑ. නෑ. එහෙම නෑ. අපි personal life එක company life එක බෙදාගෙන ඉන්නේ, මෙයයි මායි after office life best friends ලා අපි දෙන්නා එකට කන්නේ බොන්නේ, එකට trip යන්නේ.